Günümüzde çiçeklerle ve tebessümlerle kutlanan bu özel gün, aslında geçmişin acı dolu anlarından ibaret. Dünya Emekçi Kadınlar Günü her yıl 8 Mart'ta özenle kutlanırken çoğu insan kutladıkları şeyin altında yatan hüzünden habersiz. Bu özel günün temelini oluşturan 1800'lü yıllarda bir fabrikada gerçekleşen yangındı. Binlerce kadın işçi ABD'nin New york kentindeki fabrikada greve başladı ve bu grev ölümle sonuçlandı. Polisin fabrikaya kilitlediği işçilerden 129'u orada can verdi. İstedikleri tek şey daha iyi koşullarda yaşamak, daha iyi koşullarda çalışmaktı ama onlara verilen tek şey ölüm oldu.
8 Mart Dünya Kadınlar gününün hikayesi nedir?
8 Mart Dünya Kadınlar Günü 'nde ne oldu?
8 Mart'ın Kadınlar Günü olarak kutlanması için ilk teklif geçiştirilmiş bir şekilde 53 yıl sonra geldi. Alman Sosyal Demokrat Partisi önderlerinden Clara Zetkin, ölen ABD'li kadın işçilerin anısına 8 Mart'ın "Dünya Kadınlar Günü" olarak anılmasını önerdi. Öneri kabul edildi ve ilk anma 1911 yılında oldu. 10 yıl sonra adı "Dünya Emekçi Kadınlar Günü" olarak değiştirildi ama isimler ne kadar değişirse değişsin acı hep aynı kaldı. O gün kendi haklarını savunarak ölen kadınlar, bugün yine kendi haklarını savunabilmek ve özgürce yaşayabilmek için savaşırken öldürüldü, katledildi, yok sayıldı. 8 Mart'ı var eden şey kadınların susmamasıydı, 8 Mart'ı sürdüren şey ise yine kadınların susmaması, seslerini yükseltmesi oldu.
Dünya Kadınlar Günü ilk ne zaman kutlandı?
Geçmişte bazı ülkeler Kadınlar Günü anmalarına yasaklar getirdi fakat sonunda kazanan kadınlar oldu. Birleşmiş Milletler Genel Kurulu, 16 Aralık 1977'de, 8 Mart tarihinin "Dünya Kadınlar Günü" olarak anılmasını kabul etti. Türkiye'de ise ilk kez 1921'de kutlandı.12 Eylül Darbesi ile ara verilen kutlamalar 1984'ten bu yana devam etmekte. Bu özel günün hâlâ hatırlanması, hiçbir gücün kadınların sesini kısamayacağının kanıtıdır. 8 Mart özeldir ama kadın daha özeldir. Bu yüzden sadece bir gün değil, her gün değer görmelidir. Şiddet sadece fiziksel olarak uygulanmaz, psikolojik şiddet de en az fiziksel şiddet kadar acı vericidir. 364 gün boyunca kadınları aşağılayıp, her türlü şiddeti gösterip, sadece bir gün çiçeklerle mutlu etmeye çalışmanın hiçbir anlamı yoktur. Çünkü kadın çiçek değil, yaşamak ister. Görülmek ister, alkışlanmak ister, sevgi ve saygı ister. 8 Mart'ı var eden acı olaydaki işçiler gibi "Ben de buradayım, bana hakkımı verin!" diye bağırmak ister. 8 Mart Dünya Kadınlar Günü bütün kadınların sesidir ve o gün geldiğinde hep bir ağızdan bağırırlar: "Siz yok saydıkça daha çok ve daha güçlü var olacağız!'' Bu bağırışlar, kadınlar tamamen özgür olana kadar hiç durmayacak, durdurulamayacaktır.